زخم تیغی ز تو برداشته ام همچو هلال

ریشه واری به نظر کاشته ام همچو هلال

قانعم زین چمنستان به رگ و برگ گلی

از تبسم لبی انباشته ام همچو هلال

عاقبت سرکشی ام سجده فروشیها کرد

در دم تیغ سپر داشته ام همچو هلال

نشود عرض کمالم کلف چهرهٔ عجز

در بغل آینه نگذاشته ام همچو هلال

سقف کوتاه فلک معرض رعنایی نیست

از خمیدن علم افراشته ام همچو هلال

ناتوانی چقدر جوهر قدرت دارد

آسمان بر مژه برداشته ام همچو هلال

بیدل از هستی من پا به رکاب است نمو

شام را هم سحر انگاشته ام همچو هلال